تعطیلی پیک نیک و بارون

خوشی اصلا به ما نیومده بعد مدتها تصمیم گرفتیم بریم قلعه بابک به داییم اینا هم گفتیم اونام با دوتا جوجه شون اومدن و در راستای صرفه جویی در مصرف بنزین همه مون چپیدیم تو یه ماشین راه افتادیم. ظهر جمعه رسیدیم کلیبر. بگذریم که دو نفر عقل کل یعنی داییم و بنده حواسمون به این ماده حیاتی –بنزین- نبود و مجبور شدیم 20 کیلومتر مونده به کلیبر از راهدارخونه 1لیتر بنزین بگیریم ولی به هر حال رسیدیم. و با پیشنهاد لیدر گروه –شخص شخیص بنده – یه راست رفتیم پای قلعه. از اونجایی که به خاطر سنگینی وسایل و وجود دوقلوها تو چادر موندن برامون سخت بود یه راست رفتیم هتل پای قلعه که شب راحتی داشته باشیم که صاحب هتل به همون گوشزد کرد: تو فصل مسافرت اونم وقتی دو روز تعطیلی پشت هم هست آدم قبل از سفر جاشو رزرو می کنه الان بهتره تشریف ببرین کمپینگ. ما هم از اونجایی که آدمای حرف گوش کنی هستیم ماشین رو کشیدیم تا دامنه کوه و رفتیم چادر زدیم که حالا ببینیم شب و چی کار می کنیم. ناهارو زدیم به رگ و یه خورده خوابیدیم. بچه ها مونده بودن پیش من و جماعت رفته بودن کوه که نم نم بارون شروع شد یه 1ربعی طول نکشید که بقیه برگشتن. باد و بارون چنان شدید شده بود که خودمون رو با چادر بر می داشت رو هوا مجبور شدیم همه چی رو جمع کنیم بریم تو ماشین همه مون به استثنا بچه ها موش آب کشیده شده بودیم اولش پایین هم نیومدیم که الان بند میاد ولی هوا که تاریک شد رعد و برقم نزدیک شد ما هم از ترس کوتاه اومدیم و با هزار مصیبت ماشین رو کشیدیم پایین تو محوطه هتل ولی جرات نکردیم توی بارون، با ماشین سنگین توی جاده لغزنده سراشیبی مارپیچ توی تاریکی  برگردیم شهر. بارونم که قربونش برم تا نصف شب بارید ما هم 5 نفر آدم گنده با دو تا بچه تا صبح موندیم تو ماشین. عجب پیک نیکی بود! تازه صبح هم از رو نرفتیم رفتیم آینالو ولی به جای دیروزش حض کردیم از طبیعت عجب جنگلهای معرکه ای بود عکساشو حتما تو پست بعدی می ذارم.

پ.ن. هروقت یه دفعه لاستیک ماشینتون شروع کرد به صدای تق تق کردن خصوصا تو پیچها و باد لاستیکها درست بود و مکانیکی هم چیزی سر در نیاورد و بعد 120 کیلومتر هم اتفاقی نیافتاد و فقط صداش بیشتر شد بهتره رینگ لاستیک رو چک کنید شاید پیچاش شل شده