کاش نفت نداشتیم

بالاخره رفتیم و برگشتیم. گذشته از مسائل حاشیه ای که باعث شد تا اصلا خوش نگذره تجربه جالبی بود. برای اولین بار که وارد کولالامپور میشی شهر تمیز با اتوبانهای بزرگ و برجهای سربه فلک کشیده است. طبیعت مالزی هم که جای خود دارد. اما چیزی که باعث میشه اونجا دلت به حال خودت و کشورت بسوزه یه چیزه دیگس.  یه بابایی می گفت قدیمیترین شهر این کشور قدمتش فقط ۴۰۰ سال هست! و در عرض این ۴۰۰ سال هم ۳ یا ۴ بار اشغال شده. اهالیش مردمان آرامی هستند که با جنگ بیگانه اند توری که وقتی کشتی پرتقالیها رو  که در عرض یک و نیم ساعت این کشور رو اشغال کرده ببینی از تعجب شاخ درمی آری فکر نمی کنم تو اون کشتی بشه ۱۰۰ نفر رو به صورت سر پا جا داد!(موزه اش کردن به مردم هم نشون می دن) و البته استقلالشون رو هم ۵۰ سال پیش با ۳ روز مذاکره بدست آوردن.

با این اوصاف وقتی وارد اونجا میشی همینطوری یاد باغ مظفر می افتی. که چقدر بیخودی به چیزایی که از دست دادیم می نازیم در حالی که سرویس بهداشتی اونا که تا چند سال پیش بالای درخت زندگی می کردن از دانشگاههای ما های تک تر هست. چه برسد به بقیه موارد. هی تو گوش بچه هامون می کنیم ما تمدن ۲۵۰۰ ساله داریم اولین منشور حقوق بشر تو ایران نوشته شده و...

اینجاس که متوجه میشی یه ماهاتیر محمد می ارزه به تمام ذخایر نفتی ما!!!!!!!!!!!!