ته خط

همیشه آخر خط ..............

ته خط

همیشه آخر خط ..............

انتخابات، استرس

نمی دونم میزان استاندارد استرس وارد بر افراد چقدره؟ میانگین جهانیش چقدره؟ و تو کشور ما چقدر؟ اما اخساسم اینه که استرسی که از سوی شرایط محیطی یا به عبارتی شرایط اجتماعی به یک ایرانی وارد میشه خیلی از آستانه تحمل آدمهای عادی بیشتره؟ کوچیکترینش استرسی که حتی زمان انتخاب لباس بیرون داریم بگذریم از سایر مسائل اقتصادی و سیاسی که ممکنه کن فیکون بکندمون.

 همه این مسائل روزمره یک طرف تا می خواد یه مسئله جدی سیاسی هم که پیش بیاد وضعیت معلومه.از وقتی که درسم تموم شد یعنی تقریبا ۴و۵ سال پیش سیاست رو بوسیدم و گذاستم کنار چند وقتی هم هست که اصلا دنبال اخبار هم نیستم با اینحال پنجشنبه صبح که از خونه اومدم بیرون و با چهره زشت شهر که به این کاغذ دیواریهای جدید ملبس شده مواجه شدم اولش دلم گرفت و بعد فشار عصبی ناشی ازون رو به وضوح اخساس کردم اینکه مثلا یه بچه ۵۹ی ممکن با چه انگیزه ای کاندید شده باشه یا سایر افراد با گرایشهای مختلف که با ماسکهای مختلف عکس گرفتن، و بالاخره چندتایشون انتخاب خواهند شد. این دفعه قرار هست ملعبه دست کی بشیم. و مرور دوباره  همه مسائل روزمره و آنچه به آنها اضافه خواهد شد.

مگه ظرفیت ما آدمها چقدره؟

پ.ن. فردا شب برا یه مراسم تبلیغاتی انتخابات خبرگان برای صرف شام دعوت شده بودم که خیلی راحت بهش نه صریحی گفتم چنانکه خودش هم جا خورد. 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد